Baloe helpt mij leven in plaats van overleven
Dit is Baloe, een vrolijke Labradoodle. Ze was acht weken toen ze half februari, vlak voor de corona uitbraak bij me kwam. Dat ik haar mocht komen halen bij de fokker, was een groot besluit. Voor het eerst alleen verantwoordelijk voor een levend wezen. Lang getwijfeld, gewikt en gewogen. Baloe helpt mij leven in plaats van overleven. Mijn hond wordt getraind tot een speciale hond, zodat ze mij kan helpen.
Maar ook nu al helpt ze mij met haar vrolijkheid en enthousiasme. Ze maakt mij vrolijk als ze me weer met haar flapperende oortjes aan het lachen maakt. Als ze door het gras springt en geniet van het leven.
Ze helpt me in het vertrouwen wat ik haar kan geven, en in het vertrouwen wat ze mij ook kan geven. Ze let op mij als we samen op pad gaan, en ik op haar.
We zijn steeds meer een team: zo jong als ze is, het gaat steeds beter! Onvoorwaardelijk en wederkerig. Wat heb ik haar lief.
Als Baloe wat groter is, gaat ze me helpen met mijn angst en paniek, en ook om trauma’s te overkomen.
Ze leert me helpen door mijn gevoeligheid te signaleren, zodat een (nieuwe) gedwongen opname uitblijft. Zo’n opname is iets dat ik niet nog een keer ga overleven. Genoeg is genoeg!
Omdat ik haar kort voor de corona uitbraak had, knuffelden we wat af. Zo hoefde ik met haar geen 1,5 meter afstand te bewaren… De anderhalve meter samenleving vind ik geen nieuwe normale samenleving. Tja, en dan noemen ze mij niet normaal, omdat ik soms onbegrepen gedrag vertoon! Nou, Baloe begrijpt mij erg goed. En vindt de nabijheid net zo fijn als ik.
Maar eerlijk is eerlijk, ik ben ook een mensen-mens en mis soms de aanraking en het contact. Dat gemis heeft Baloe wat kunnen compenseren. Hoewel er voor mij toch ook niets boven menselijke contact gaat en een mooie dialoog.
Annyk
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!